Quincy. Gdy dominujący partner skłoni drugiego do zabójstwa, ten słabszy nie potrafi odejść.

– Luke Hayes zbiera informacje o ofiarach – powiedziała Rainie. – Mogę go poprosić,
Quincy uznałby ten wykład za coś bardzo dziecinnego.
Zaparkował samochód w pobliżu strzelnicy, potem przeszedł przez ulicę
bo przestała płakać. Pomyślała, że tak jest jeszcze gorzej. Obserwujący
Podobnie jak i ją policjantkę Lorraine Conner.
– Raczej nie, no ale kto nam zostaje?
pracować jako psycholog, i wtedy po prostu zniknął. Wiem, jego praca
Z zaskoczenia Amity zrobił wielkie oczy. Skinął powoli, patrząc na nią
– A przypomnij sobie sprawę Teda Bundy – wtrąciła się Rainie. – Wszyscy uważali go za
132
który nie może uciec przed tym, co nieuniknione.
krzyki. Potem cztery wyraźne puknięcia. Strzały z broni palnej.
blokując adwokata między sobą a Luke'iem.
Amandę Quincy. To on spowodował wypadek. Dziewczyna uderzyła

- Niech pan puści tę panią! - zainterweniował mężczyzna. Mark zaklął, wepchnął Tammy z powrotem do pokoju i zatrzasnął drzwi. Chwycił również jej drugą dłoń i obie unieruchomił za jej plecami.
- Nie? Więc czego się wstydzi? - spytał zaintrygowany Mały Książę.
To wszystko brzmiało zbyt nieprawdopodobnie. Uparcie potrząsała głową.
To wszystko brzmiało zbyt nieprawdopodobnie. Uparcie potrząsała głową.
Obudził go śmiech. Mark, półprzytomny po nieprzespa¬nej nocy, z trudem otworzył jedno oko. Budzik wskazywał ósmą rano. Książę nigdy nie wstawał tak późno.
- Ingrid? Niech idzie do diabła! - wybuchnął.
Ostrożnie otworzyłem zabrudzoną kopertę i wyjąłem z niej zawartość. Był to plik kartek, które tak intensywnie
Dziecko nie zareagowało w żaden sposób. Jego ciałko pozostało sztywne, obojętny wyraz jego ślicznej buzi nie zmienił się ani na jotę.
nieznanego?
- To zajmij się Henrym, bo przywiązał się do ciebie, a nie do pani Burchett.
- Tak. Zrobił to na oczach tłumu dziennikarzy, bo stało się to w czasie konferencji prasowej. Rozumiesz, widziało to kilkadziesiąt obcych osób, a ty nie! Właśnie ty - najważniejsza osoba, która powinna przy tym być. Nie możesz więcej tracić takich chwil, Tammy. To niesprawiedliwe. Nie godzę się na to.
Róża jednak mocno stuliła swoje płatki i nie pozwoliła, by Motyl na niej usiadł. Udając, że silnie się kołysze pod
Stał przez dłuższą chwilę w milczeniu, wpatrując się w siedzącą wysoko ponad nim dziewczynę i zastanawiał się, co teraz.
Róży. Nie wiedząc nawet kiedy, dotknął ustami kwiatu...